โรคอ้วนลงพุง หรือทางการแพทย์เรียกว่า เมตะบอลิค ซินโดรม (Metabolic syndrome)
เป็นโรคที่เกิดจากการใช้ชีวิตที่ไม่เหมาะสม กินอาหารมากเกิน
โดยเฉพาะอาหารที่มีน้ำตาลและไขมันสูง ร่วมกับขาดการออกกำลังกาย จึงทำให้น้ำหนักมากเกินจนพุงยื่น เป็นปัจจัยเสี่ยงที่จะเป็นเบาหวานชนิดที่ ๒ และเกิดโรคหลอดเลือดหัวใจและหลอดเลือด
มีผลสำรวจว่ากลุ่มคนอ้วนลงพุง หรือชายที่มีรอบเอวมากกว่า ๙๐ ซม. และหญิงที่มีรอบเอวมากกว่า ๘๐ ซม. จะมีความเสี่ยงสูง และมักจะมีความผิดปกติอื่นๆ ร่วมด้วย ได้แก่
๑.ความดันโลหิตสูง ตั้งแต่ ๑๓๐/๘๐ มิลลิเมตรปรอทขึ้นไป
๒.น้ำตาลในเลือดสูง
ตั้งแต่ ๑๐๐ มิลลิกรัมต่อเดซิลิตรขึ้นไป
๓.ไขมันไตรกลีเซอร์ไรด์สูง
ตั้งแต่ ๑๕๐ มิลลิกรัมต่อเดซิลิตรขึ้นไป
๔.โคเลสเตอรอลชนิดดี (HDL
cholesterol) ต่ำกว่า ๔๐ มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร สำหรับผู้ชาย และผู้หญิง ต่ำกว่า ๕๐ มิลลิกรัมต่อเดซิลิตร
เนื่องจากคนอ้วนลงพุงจะมีไขมันจำนวนมากอยู่บริเวณรอบเอว
และจะเป็นแหล่งสะสม พลังงานส่วนเกิน
ซึ่งอันตรายที่แฝงมานั้นมีมากกว่าการสะสมพลังงาน
สาเหตุสำคัญของการเกิดโรคกลุ่มนี้จะมาพร้อมกับความเจริญและเทคโนโลยีที่นำไปสู่การบริโภคอาหาร
ไม่ดี เนื่องจากคนในปัจจุบันมักจะนั่งทำงานอยู่กับที่วันละหลายชั่วโมง
และไม่ออกกำลังกาย ทั้งยังกินอาหารที่มีไขมันสูงหากเกิดกับหัวใจจะทำให้หัวใจโตและเกิดหัวใจวาย
(Heart Attack)
การรักษา
ต้องป้องกันและชักจูงให้ผู้มีความเสี่ยงปรับเปลี่ยน
ความคิด และการดำเนินชีวิต ทั้งการกินอาหารที่ดีต่อสุขภาพ ไม่สูบบุหรี่ ไม่เครียด
และออกกำลังกาย
หลักโภชนาการในการลดเสี่ยงอ้วนลงพุง
คือ ลดคาร์โบไฮเดรตและไขมันที่ไม่ดี ซึ่งการลดที่ถูกต้องและทำได้ง่าย เช่น
ลดเครื่องดื่มหวาน น้ำอัดลม ขนมอบ ไอศกรีม โดนัท เป็นต้น เน้นคาร์โบไฮเดรตที่ดีมาจากข้าวและแป้งไม่ขัดสี
ผัก ผลไม้ และนมไขมันต่ำ โดยกินข้าวในปริมาณวันละ ๖ ทัพพี พร้อมกันนี้ต้องลดการกินเค็ม
และลดไขมันไม่ดี เน้นกินไขมันดี เช่น น้ำมันมะกอก น้ำมันเมล็ดชา น้ำมันคาโนลา
เป็นต้น หากต้องการทอดเลือกชนิดที่จุดเดือดเป็นควันสูง เช่น น้ำมันเมล็ดชา
น้ำมันถั่วเหลืองน้ำมันปาล์ม เป็นต้น
ไม่มีความคิดเห็น:
ไม่อนุญาตให้มีความคิดเห็นใหม่